Posted on

ബിഷപ്പ് യേശുദാസൻ: ശുശ്രൂഷാനേതൃത്വത്തിലെ ഉത്കൃഷ്ടത

Bishop Jesudasan

ഒരു ഫോട്ടോയുടെ നഷ്ടബോധം: ഒരു അനുഭവകഥ

യേശുദാസൻ തിരുമേനിയുടെ 85-ആം ജന്മദിനം (2010 February 14) പ്രാർത്ഥനാപൂർവ്വം കുടുംബാംഗങ്ങളോടൊത്ത് ആചരിക്കാൻ ആലോചിച്ച സമയം. അന്ന് എനിക്ക് ഒരു ആഗ്രഹം തോന്നി. തിരുമേനിയുടെ ജീവിതത്തിലെയും ശുശ്രൂഷയിലെയും മികച്ച നിമിഷങ്ങൾ ഫോട്ടോകൾ ചേർത്തുവച്ച ഒരു കോഫി ടേബിൾ ബുക്ക് പുസ്തകമായി (Coffee Table Book) പ്രസിദ്ധീകരിക്കണം. അത് ഇനിയുള്ള തലമുറകൾക്ക് ഒരു പ്രചോദനമാകും എന്ന് വിചാരിച്ചു. പല ദിവസങ്ങളും തിരുമേനിയുടെ ഭവനത്തിൽ ചെന്ന്, തിരുമേനിയുടെ ഔദ്യോഗിക ജീവിതത്തിലെ നിർണായക നിമിഷങ്ങളെക്കുറിച്ച് ചോദിച്ച് മനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.

അങ്ങനെ ഒരു സംഭാഷണത്തിനിടയിലാണ്, LMS (London Missionary Society | Later name changed to Council for World Mission)  ദ്വിശതാബ്ദി “സ്വപ്നം കാണാൻ തുനിയുക” (Dare to Dream) എന്ന ആശയത്തെ ആസ്പദമാക്കി  ലണ്ടനിൽ 1995-ൽ ആഘോഷിച്ച അവസരത്തിൽ, ഒരു പ്രത്യേക യോഗത്തിൽ പ്രസംഗിക്കാൻ മൂന്ന് പേർക്ക് മാത്രമേ അവസരം ലഭിച്ചുള്ളൂ എന്ന് തിരുമേനി പറഞ്ഞത്. അതിൽ ഒരാൾ ഇംഗ്ലണ്ടിലെ എലിസബത്ത് രാജ്ഞി. മറ്റൊരാൾ ആഫ്രിക്കൻ ഭൂഖണ്ഡത്തെ പ്രതിനിധീകരിച്ച് ബിഷപ്പ് ഡെസ്മണ്ട് ടുട്ടു. പിന്നെ, ഏഷ്യൻ ഭൂഖണ്ഡത്തെ പ്രതിനിധീകരിച്ച് യേശുദാസൻ തിരുമേനി.

വളരെ ആവേശത്തോടെ ഞാൻ തിരുമേനിയോട് ചോദിച്ചു: “അതിന്റെ ഫോട്ടോ ഏതെങ്കിലും ഉണ്ടോ?” അതിന് തിരുമേനി പറഞ്ഞ മറുപടി എന്നെ വല്ലാതെ നിരാശപ്പെടുത്തിക്കളഞ്ഞു: “എടാ, ഫോട്ടോ എടുക്കണം എന്ന് ചിന്തിച്ചുകൊണ്ടല്ലലോ നമ്മൾ പ്രസംഗിക്കാൻ അങ്ങോട്ട് പോകുന്നത്.”

ഒരു ഫോട്ടോ പോലും തന്റെ മഹിമ കാണിക്കുന്നതിന് വേണ്ടി സൂക്ഷിക്കാൻ ശ്രമിക്കാത്ത ഒരു മനുഷ്യൻ. അതാണ് യേശുദാസൻ തിരുമേനി.

This article is a translation of: Excellence in Leadership in the Ministry of Bishop Jesudasan published in the Sunday Sermonettes series. For pdf version, see end of article.

ബിഷപ്പ് യേശുദാസൻ

യേശുദാസൻ തിരുമേനി എന്നാണ് യേശുവിൽ മറഞ്ഞ മോസ്റ്റ് റവ. ഡോ. ഐ. യേശുദാസൻ ബിഷപ്പിനെ ഏവരും സ്നേഹത്തോടെ വിളിച്ചിരുന്നത്. അഖിലലോക സഭാ കൗൺസിലിന്റെ (WCC) കേന്ദ്ര കമ്മിറ്റി അംഗമായും (1983–1991), ആദ്യം ഡെപ്യൂട്ടി മോഡറേറ്റർ (1980-’81), പിന്നീട് തുടർച്ചയായി മൂന്ന് കാലയളവുകൾക്ക് (1982-’88) ദക്ഷിണേന്ത്യ സഭയുടെ (ചർച്ച് ഓഫ് സൗത്ത് ഇന്ത്യയുടെ) (Church of South India) മോഡറേറ്ററായും, 17 വർഷം ദക്ഷിണ കേരള മഹായിടവകയുടെ മൂന്നാമത്തെ ബിഷപ്പായും സേവനം അനിഷ്ഠിച്ചു (1973 to 1990). ആ കാലഘട്ടം മഹായിടവകയുടെ ചരിത്രത്തിലെ സുവർണ കാലഘട്ടമായി അറിയപ്പെടുന്നു. ആത്മീകവും ഭൗതീകവും സാമൂഹികവുമായ സമഗ്ര വളർച്ചയുടെ കാലഘട്ടമായിരുന്നു അത്. തന്റെ ശുശ്രൂഷയിൽ ഉജ്ജ്വലവും ഉത്‌കൃഷ്ടമായ നേതൃത്വം കാഴ്ചവെച്ച വ്യക്തിയായിരുന്നു യേശുദാസൻ തിരുമേനി.

നൂറാം ജന്മദിനം |  14 February 2025

Bejoy Peter delivering sermon on the occasion of the 100th birthday of Bishop Jesudasan at St. Luke CSI Church

ബിഷപ്പ് അങ്കിൾ എന്നു ഞാൻ സ്നേഹപൂർവം വിളിച്ചിരുന്ന യേശുദാസൻ തിരുമേനിയുടെ പ്രാർത്ഥനാനിരതമായ ജീവിതത്തെ ആസ്പദമാക്കി അദ്ദേഹത്തിന്റെ നൂറാം ജൻമദിനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ആരാധനയിൽ (ഫെബ്രുവരി 16 ഞാറായഴ്ച 2025) CSI St. Luke സഭയിൽ പ്രസംഗിക്കുവാൻ എനിക്കു അവസരം ലഭിച്ചതു ദൈവകൃപയുടെ ധാരാളമായ അനുഗ്രഹമായി ഞാൻ കരുതുന്നു. തിരുവനന്തപുരം ജില്ലയിൽ അമരവിള എന്ന ഗ്രാമത്തിൽ കരിയിൽത്തോട്ടം കുടുംബം സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന പ്രദേശത്തു തന്റെ പൈതൃകമായി ലഭിച്ച കുടുംബവീട് St. Luke സഭയായി മാറ്റപെടുന്നതിനു അദ്ദേഹം തന്റെ അവസാനത്തെ ആഗ്രഹം എന്ന നിലക്ക് മഹായിടവകക്ക് കൈമാറുകയായിരുന്നു.

ദാസ്യ നേതൃത്വത്തിലെ ഉത്കൃഷ്ടത | Excellence in Servant Leadership

ബിഷപ്പ് യേശുദാസൻ തന്റെ പേര് അന്വർത്ഥമാക്കുന്ന വിധത്തിൽ സ്വയം യേശുവിന്റെ ദാസനായി കരുതിയിരുന്നു. “ക്രിസ്തുവിനായി ഞങ്ങൾ മൂഢന്മാരാകുന്നു” (“We are fools for Christ” | 1 കൊരിന്ത്യർ 4:10) എന്ന വിശുദ്ധ പൗലോസിന്റെ വാക്കുകളിൽ നിന്നാണ് അദ്ദേഹം ധൈര്യം കണ്ടെത്തിയത്. തനിക്കായി ഒന്നും നേടുവാനോ കീർത്തി സമ്പാദിക്കുവാനോ അദ്ദേഹം ഒട്ടും താത്പര്യം കാണിച്ചിരുന്നില്ല. ബഹുമാനവും അദ്ദേഹം ഒരിക്കലും അന്വേഷിച്ചിട്ടില്ല. എന്നാൽ ഈ സാധാരണ മനുഷ്യനെ, ദൈവത്തിന്റെ വിനയശീലനായ ദാസനെ, ദൈവം അതിശയകരമായ രീതിയിൽ ഉയർത്തി. സ്ഥാനമാനങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തെ തേടിയെത്തുകയായിരുന്നു.

സഭാ നേതൃത്വത്തിലും, എക്യൂമെനിക്കൽ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ അമരത്തും, പൊതുസമൂഹത്തിന്റെ മദ്ധ്യേയും അദ്ദേഹം കൈവരിച്ച അത്യപൂർവ്വ നേട്ടങ്ങളെക്കുറിച്ച് നമ്മൾ എത്ര മഹത്വമായി കരുതുന്നു എങ്കിലും, തന്റെ കല്ലറക്കൽ ലൂക്കോസിന്റെ സുവിശേഷത്തിൽ നിന്നുള്ള ഒരു വാക്യം (Luke 17:10) എഴുതണമെന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആഗ്രഹം. അതോടൊപ്പം  “കർത്താവിന്റെ അയോഗ്യ ദാസൻ, നിന്റെ സ്നേഹമുള്ള കൈകളിൽ വീഴുന്നു,” എന്ന വരിയും.

Bishop Jesudasan’s tombstone in M. M. Church Cemetry, LMS Compoiund, Thiruvananthapuram.

ജനാധിപത്യ നേതൃത്വത്തിലെ ഉത്കൃഷ്ടത | Excellence in Democratic Leadership

യേശുദാസൻ തിരുമേനി ബിഷപ്പായിരുന്ന കാലത്ത്, ചർച്ചയിലുള്ള വിഷയം സംബന്ധിച്ച് അഭിപ്രായമറിയിക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ച എല്ലാവർക്കും അതിനു അവസരം നൽകിയിരുന്നു. അജണ്ടയിലുള്ള വിഷയങ്ങൾ നന്നായി പഠിച്ചു, നല്ല തയ്യാറെടുപ്പോടെ  മാത്രമേ അദ്ദേഹം മീറ്റിംഗുകളിൽ പങ്കെടുക്കുമായിരുന്നുള്ളു. വ്യത്യസ്തമായ കാഴ്ചപ്പാടുകൾ പങ്കുവെച്ചവരെ ശ്രദ്ധാപൂർവം കേൾക്കുകയും ചെയ്തു.

എല്ലാവരും അവരുടെ അഭിപ്രായങ്ങൾ പ്രകടിപ്പിച്ച ശേഷം മാത്രമേ തിരുമേനി സംസാരിക്കാറുള്ളു. ആ സമയത്ത് ആരെങ്കിലും ഇടപെടാൻ ശ്രമിച്ചാൽ, അദ്ദേഹം ഉറച്ച നിലപാടോടെ, നിർണായകമായ  അധികാരത്തോടെ, “ഇപ്പോൾ ബിഷപ്പ് സംസാരിക്കുന്നു” എന്ന് പ്രഖ്യാപിക്കുമായിരുന്നു. അങ്ങനെ ഇടപെടാൻ ശ്രമിച്ചവർ “Now the Bishop is speaking,” എന്ന വാക്കു കേൾക്കുമ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ നേതൃത്വത്തെ തിരിച്ചറിയുകയും ശാന്തരാകുകയും ചെയ്‌തിരുന്നു.

കാലത്തിന്റെ ചുവരെഴുത്ത്  | അഗ്നിസ്ഫുടമായ വാക്കുകൾ

അദ്ദേഹം CSI മോഡറേറ്റർ ആയിരുന്ന അവസരത്തിൽ സിനോഡിൽ (Synod) ബിഷപ്പുമാർക്ക് വിരമിക്കേണ്ടതില്ല എന്ന വാദം ചിലർ അതിശക്തതമായി ഉന്നയിച്ചു. മറ്റു സഭാവിഭാഗങ്ങൾക്കു ഉള്ളതു പോലെ നമുക്കും ബിഷപ്പ്മാർ മരണം വരെ അധികാരത്തിൽ തുടരണം. അതു ബിഷപ്പ് എന്ന പദവിക്കു സ്ഥായിയായ (permanent) സ്വഭാവം കൊണ്ടുവരും എന്ന് ശബ്‍ദയാനമായ സംവാദം നടന്നു. ഈ ചർച്ചക്ക് അവസാനം കുറിച്ചത് യേശുദാസൻ തിരുമേനി നൽകിയ ചരിത്രപരമായ മറുപടിയാണ്.

ദൃഢതയോടും ഉൾകാഴ്ച്ചയോടുമുള്ള യേശുദാസൻ തിരുമേനിയുടെ കാലത്തിന്റെ ചുവരെഴുത്ത് എന്നു പറയാൻ സാധിക്കുന്ന അഗ്നിസ്ഫുടമായ വാക്കുകൾ ശ്രദ്ധിക്കുക:

“Are you permanent? Am I permanent? None of us is permanent.”

ഈ വാക്കുകളാണ് ബിഷപ്പുമാർ 65 ആം വയസ്സിൽ വിരമിക്കണം എന്ന ചരിത്ര തീരുമാനം എടുക്കുന്നതിൽ നിർണായകമായത്. പുതിയ തലമുറക്ക് നമ്മൾ മാറി കൊടുക്കണം എന്നും അവർക്കു മാത്രമേ കാലം ആവശ്യപ്പെടുന്ന വേഗത്തിൽ തീരുമാനങ്ങൾ എടുത്തു മുന്നോട്ടു പോകുവാൻ കഴിയു എന്നാണ് തിരുമേനി ഇതേ പറ്റി പിന്നീട് ഒരു സ്വകാര്യ സംഭാഷണത്തിൽ പറഞ്ഞത്.

പ്രൊഫഷണൽ നേതൃത്വത്തിലെ ഉത്കൃഷ്ടത | Excellence in Professional Leadership

തിരുമേനി അദ്ധ്യക്ഷനായ യോഗങ്ങളിൽ പ്രൊഫഷണലിസത്തിന്റെ ചിന്തയും ലക്ഷ്യബോധവും അദ്ദേഹം കൊണ്ടുവന്നിരുന്നു. ഒരിക്കലും സമയം കളയാതെയും, എല്ലായ്പ്പോഴും കൃത്യസമയത്തെത്തിയും, യോഗങ്ങളെ ബിസിനസ് രീതിയിൽ നടപ്പാക്കിക്കൊണ്ട് അതിൽ അച്ചടക്കവും ക്രമവും കൊണ്ടുവരികയും ചെയ്തു. തിരുമേനിയുടെ മരണ ശേഷം, അന്നത്തെ CSI മോഡറേറ്റർ, “യേശുദാസൻ തിരുമേനി ഓരോ യോഗത്തിലും കൊണ്ടുവന്ന ദൈവസാന്നിദ്ധ്യത്തെ” കുറിച്ച് പരാമർശിച്ചിരുന്നു.

തിരുമേനി ഓരോ ദിവസവും പുലർച്ചെയുളള സമയം ദൈവവചനം വായിക്കുന്നതിനും ധ്യാനിക്കുന്നതിനും ചിലവഴിച്ചിരുന്നു. ഈ സമയത്തു പ്രാർത്ഥനയിലൂടെ ദൈവസാനിധ്യം ആഴത്തിൽ അനുഭവിച്ചിരുന്നതാണ് അദ്ദേഹത്തെ ഈ വിധത്തിലുള്ള ദൈവഭക്തിയുള്ള നേതൃത്വത്തിലേക്ക് നയിച്ചത്. തിരുമേനിയുടെ സ്വകാര്യ ദൈവാനുഭവം, പൊതുജീവിതത്തിൽ അദ്ദേഹത്തിനു പ്രൊഫഷണൽ ആയ മുന്നേറ്റം നൽകി.

സമൂഹ നേത്യത്വത്തിലെ ഉത്കൃഷ്ടത | Excellence in Community Leadership

ദൈവം തന്നെ ഇടയപരിപാലനത്തിനു ഏല്പിച്ച ജനങ്ങൾ ഭൂരിഭാഗവും ദരിദ്രരും തളർന്നവരും പാർശ്വവത്കരിക്കപ്പെട്ടവരുമാണെന്നു ബിഷപ്പ് യേശുദാസനു അറിയാമായിരുന്നു . അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഹൃദയം എപ്പോഴും അവരുടെ കൂടെയായിരുന്നു. കേരളത്തിലെ രാഷ്ട്രീയ നേതാക്കളും, അവരുടെ വ്യത്യസ്ത പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങൾക്കപ്പുറമായി , തിരുമേനിയുടെ ഹൃദയം ദരിദ്രർക്കായി നീതി ഉറപ്പാക്കാനാണ് തുടിക്കുന്നതെന്ന് അറിഞ്ഞിരുന്നു.

അദ്ദേഹം ഒരു കുഞ്ഞാടുപോലെ സൌമ്യനും താൻ സേവിക്കുന്ന ജനങ്ങളിൽ ഏറ്റവും എളിയവന്ന് എപ്പോഴും സമീപിക്കാവുന്ന വ്യക്തിയുമായിരുന്നു. എങ്കിലും ദരിദ്രർക്കായി നീതി ഉറപ്പാക്കുന്നതിനു ശബ്ദം ഉയർത്തുന്നതിലും സഭയിലെ എല്ലാ അഴിമതികളേയും വിമർശിക്കുന്നതിലും അദ്ദേഹം ഒരു സിംഹം പോലെ നിലകൊണ്ടു.

എക്യൂമെനിക്കൽ നേതൃത്വത്തിൽ ഉത്കൃഷ്ടത | Excellence in Ecumenical Leadership

യേശു തന്റെ ശിഷ്യന്മാർ സ്നേഹത്തിൽ ഒന്നാകണമെന്ന്, “അവർ എല്ലാവരും ഒന്നാകേണ്ടതിന്നു” പ്രാർത്ഥിച്ചു, (യോഹന്നാൻ 17:21). ഇത് ദക്ഷിണേന്ത്യ സഭയുടെ മുദ്രാവാക്യവുമാണ് (Motto). ബിഷപ്പ് യേശുദാസൻ ഈ പ്രാർത്ഥന യാഥാർത്ഥ്യമാക്കാനും പ്രകടമായതാക്കാനും വിവിധ സഭാവിഭാഗങ്ങളെ ഒന്നിച്ചുകൊണ്ടുവരുന്നതിലൂടെ എപ്പോഴും ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ദൈവജനത്തിനിടയിൽ ഈ ഐക്യം സാധ്യമാക്കുന്നതിന് അദ്ദേഹം എപ്പോഴും ദൈവത്തിന്റെ ആത്മാവിൽ ആശ്രയിച്ചിരുന്നു. “ദൈവരാജ്യം ഭക്ഷണവും പാനീയവുമല്ല, നീതിയും സമാധാനവും പരിശുദ്ധാത്മാവിൽ സന്തോഷവും അത്രേ (റോമർ 14:17) ”  എന്ന് അദ്ദേഹം ശക്തമായി സമർത്ഥിച്ചു.

ഈ ഐക്യം വിശ്വാസികളുടെ തലത്തിൽ സാക്ഷാത്കരിക്കുന്നതിന് അദ്ദേഹം നിരവധി പ്രവർത്തനങ്ങൾ ആരംഭിച്ചു. ഇന്നും അദ്ദേഹത്തിന്റെ എക്യൂമെനിക്കൽ ദർശനവും ദീർഘവീക്ഷണവും വളരെ ആദരവോടെ കരുതപ്പെടുന്നു. മറ്റ് സഭാവിഭാഗങ്ങളുടെ തലവന്മാരുമായി അദ്ദേഹം ഉഷ്മളവും ഹൃദ്യവുമായ ബന്ധം പാലിച്ചു. മറ്റ് മതസ്ഥരും സംഘടിപ്പിച്ച യോഗങ്ങളിലേക്കും അദ്ദേഹം ക്ഷണിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു.

ആത്മീയ നേതൃത്വത്തിൽ ഉത്കൃഷ്ടത | Excellence in Spiritual Leadership

ബിഷപ്പ് യേശുദാസൻ കരുണയുള്ള ഒരു വ്യക്തിയായിരുന്നു. ഹൃദയം തകർന്നവരോടൊപ്പം കരയുവാൻ മടി കാണിക്കാത്ത ഒരു വ്യക്തി. വേദനയുടെയും കഷ്ടതയുടെയും സമയങ്ങളിൽ ഒരു ദൈവദൂതനെ പോലെ യേശുദാസൻ തിരുമേനി അവരെ ഭവനങ്ങളിൽ സന്ദർശിച്ചതായി അനേകർ പറഞ്ഞു ഞാൻ കേട്ടിട്ടുണ്ട്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രാർത്ഥനകൾ ദൈവത്തോടുള്ള ഒരു ആത്മീയ ബന്ധത്തിന്റെയും പരിചയത്തിന്റെയും സ്വരത്തിലായിരുന്ന. ലളിതവും ശിശുസദൃശവുമായ വാക്കുകളിൽ അദ്ദേഹം ദൈവത്തെ ഭയഭക്തിബഹുമാനത്തോടെ “നീ” എന്നു പറഞു സംബോധന ചെയ്തിരുന്നു .

വ്യക്തതികൾക്കും വ്യക്തിഗത ആവശ്യങ്ങൾക്കും കുടുംബങ്ങൾ, സഭകൾ എന്നിവയുടെ ആവശ്യങ്ങൾക്കും വേണ്ടി ദൈവത്തോട് പക്ഷവാദം ചെയ്യുന്നത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിശ്വസ്തമായ ശീലമായിരുന്നു. വെള്ളിയാഴ്ചകളിൽ അദ്ദേഹം ഉപവാസം ആചരിച്ചിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഹൃദയം നിറഞ്ഞ പ്രാർത്ഥനകളുടെയും കണ്ണീരുകളുടെയും ഫലമായി പലരും അനുഗൃഹീതരായി.

അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രാർത്ഥനകൾ ദൈവത്തിന്റെ സ്തുതികളെ പ്രതിധ്വനിപ്പിച്ചു. പ്രതിസന്ധികളിൽ അദ്ദേഹം അക്ഷോഭ്യനായി നിലകൊണ്ട്, “യേശുവിന് സ്തോത്രം” എന്നും “പറഞ്ഞുതീരാത്ത ദാനം (യേശു) നിമിത്തം ദൈവത്തിന് സ്തോത്രം” (2 കൊരിന്ത്യർ 9:15) എന്നും പറയുമായിരുന്നു. “ദൈവം കാൽവരി ക്രൂശിൽ യേശുവിലൂടെ പ്രകാശിപ്പിച്ച സ്നേഹം…” എന്നത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രാർത്ഥനകളിൽ പല അവസരങ്ങളിലും മുഴങ്ങി കേട്ടിരുന്ന വാക്കുകളായിരുന്നു.

അദ്ദേഹം നിരവധി പുസ്തകങ്ങളും ലേഖനങ്ങളും രചിച്ചു, അതിലൂടെ തിരുവെഴുത്തുകളിൽ അദ്ദേഹത്തിനുള്ള ആഴമുള്ള ജ്ഞാനം മറ്റുള്ളവർക്ക് പകർന്നു കൊടുക്കുവാൻ സാധിച്ചു. ദൈവത്തിന്റെ ജനം ദൈവത്തിന്റെ ഉദ്ദേശ്യങ്ങളുമായി യോജിച്ചുനിൽക്കുമ്പോൾ, ദൈവത്തിന്റെ ആത്മാവ് വ്യക്തികളെയും കുടുംബങ്ങളെയും മാത്രമല്ല, മുഴുവൻ സമൂഹങ്ങളെയും പരിവർത്തനം ചെയ്യുമെന്ന് അദ്ദേഹം വിശ്വസിച്ചു.

ഒരു അനുഭവകഥ

യേശുദാസൻ തിരുമേനിയെ കുറിച്ചുള്ള എന്റെ കുട്ടികാലത്തെ ദീപ്‌തമായ ഒരു ഓർമ പങ്കിടട്ടെ. ഒരു ദിവസം മുതിർന്നവർ സ്ത്രീകൾ കുട്ടികൾ ഉൾപ്പെടെ ഏതാണ്ട്  20 പേർ ഒരു വാഹനത്തിൽ തിരുമേനിയെ കാണുവാൻ LMS കോമ്പൗണ്ടിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന Bishop’s Houseലേക്ക് വന്നു. ഏതോ പാവപ്പെട്ട ഗ്രാമീണ മേഖലയിലുള്ള സഭയിൽ നിന്നുള്ളവരാണെന്നു കാഴ്ച്ചയിൽ എനിക്കു തോന്നി. അവരുടെ ആഗമനോദ്ദേശ്യം തിരുമേനിയോട് സംസാരിച്ചു കഴിഞ്ഞ നേരത്ത്, തിരുമേനി അവരെ ഉള്ളിലെ ഒരു ചെറിയ മുറിയിലേക്കു ക്ഷണിച്ചു.

ഞാനും അവരുടെ കൂടെ ചെന്നു. അപ്പോൾ ഒരു കർട്ടൻ മാറ്റി തിരുമേനി ആ മുറിയുടെ ഉൾവശം കാണിച്ചു അവരോടു പറഞ്ഞതു: “ഇതു എന്റെ പ്രാർത്ഥനാ മുറി” എന്നാണ്. അവിടെ ഞാൻ നോക്കുമ്പോൾ ഒരു മേശ ഒരു കസേര ഒരു ബൈബിൾ ഒരു പായ് എന്നിവ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.

എന്തു കൊണ്ടന്നെന്ന് എനിക്കറിയില്ല ഈ ഒരു നിമിഷം നാൽപതു വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷവും ഇന്നും മനസ്സിൽ മായാതെ നിൽക്കുന്നു. തന്റെ ഔദ്യോഗിക ഉന്നതികളെ കുറിച്ചൊന്നും വാചാലനാവാതെ യേശുദാസൻ തിരുമേനി പ്രാർത്ഥനയെ ഉയർത്തിക്കാട്ടിയത് എത്ര മഹത്തരമാണെന്ന് ആ നിമിഷത്തിലേക്കു തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ എനിക്കു മനസ്സിലാവുന്നു.

ക്രൂശു-കേന്ദ്രീകൃത ദൈവശാസ്ത്ര നേതൃത്വത്തിൽ ഉത്കൃഷ്ടത | Excellence in Cross-centred Theological Leadership

യേശുവിന്റെ രക്തത്താൽ ദൈവം ഒരു പുതിയതും ജീവനുള്ളതുമായ വഴി നമുക്കായി തുറന്നിരിക്കുന്നു, അതിലൂടെ  നമുക്ക്  ദൈവത്തെ സമീപിക്കാനും (എബ്രായർ 10:19, 20) പാപമോചനം പ്രാപിക്കാനും ദൈവത്തിനും മനുഷ്യർക്കും ഇടയിൽ നിരപ്പ് പ്രാപിക്കാനും കഴിയും എന്ന് യേശുദാസൻ തിരുമേനി ഉറച്ചിരുന്നു. യേശുവിന്റെ ക്രൂശിലൂടെയും അവിടെ പ്രകടമാകുന്ന ദൈവത്തിന്റെ സ്നേഹത്തിലൂടെയും എല്ലാ തിന്മയെയും ജയിക്കാനാകുമെന്നും അദ്ദേഹം വിശ്വസിച്ചു. ദൈവത്തിന്റെ വചനമായ യേശു ജഡം ധരിച്ചു മനുഷ്യനായി നമ്മിലൊരുവനായി; അവനിലൂടെ ദൈവം നമ്മോട് അടുത്തുവന്ന വിധത്തെക്കുറിച്ചും അദ്ദേഹം ഉത്സാഹത്തോടെ സംസാരിച്ചിരുന്നു.

അദ്ദേഹത്തിന്റെ ദൈവശാസ്ത്രം ക്രൂശിനെ കേന്ദ്രീകരിച്ചതും ജനങ്ങളെ മുൻനിറുത്തിയുള്ളതുമായിരുന്നു. ഒരുവശത്ത് ദൈവത്തിൽ മഹത്തായ വിശ്വാസം കാണിക്കാനും മറുവശത്ത് സഹാനുഭൂതിയും സ്നേഹവും നിറഞ്ഞ ഹൃദയത്തോടെ തന്നെ ഭരമേല്പിച്ച ജനത്തോട് അടുക്കാനും ഈ ദർശനം ബിഷപ്പ് യേശുദാസനെ സഹായിച്ചു. “ക്രിസ്തുവിൽ ഞങ്ങളെ എപ്പോഴും ജയോത്സവമായി നടത്തുകയും എല്ലാടത്തും ഞങ്ങളെക്കൊണ്ടു തന്റെ പരിജ്ഞാനത്തിന്റെ വാസന വെളിപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്ന ദൈവത്തിന്നു സ്തോത്രം” (2 കൊരിന്ത്യർ 2:14) എന്ന് അദ്ദേഹം വിശ്വസിച്ചു.

നേതൃത്വത്തിന്റെ സ്വരത്തിലെ ഉത്‌കൃഷ്ടത | Excellence in The Voice of Leadership

ദൈവത്തിന്റെ കൃപ യേശുദാസൻ തിരുമേനിയുടെ മുഖത്തെ പ്രകാശിതമാക്കിയിരുന്നു. ഒരു പ്രഭാഷകൻ എന്ന നിലയിൽ, ആ പദത്തിന് സാധാരണയായി അർത്ഥമാക്കുന്ന രീതിയിൽ അദ്ദേഹത്തിന് കരിസ്മ (charisma) ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. എന്നിട്ടും, അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രസംഗങ്ങൾ അവയുടെ ആഴം, ചിന്തയുടെ വ്യക്തത, ദൈവവചനത്തിൽ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളത് എന്നിവയ്ക്ക് ഓർമ്മിക്കപ്പെടുന്നു. 1983-ൽ കാനഡയിലെ വാങ്കൂവറിൽ  നടത്തിയ “ദി ഫീസ്റ്റ് ഓഫ് ലൈഫ്” (The Feast of Life) എന്ന പ്രസിദ്ധമായ പ്രസംഗത്തിന്റെ വിശകലനം കാണുക.

അദ്ദേഹത്തിന് സ്വാർത്ഥ താല്പര്യങ്ങളൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, സ്വന്തമായി ഒന്നും സമ്പാദിച്ചു കൂട്ടിയതുമില്ല. താൻ നേതൃത്വം നൽകിയ ജനങ്ങളുടെ പൊതുനന്മ മാത്രമായിരുന്നു ലക്ഷ്യം. അതിനാൽ സംസ്ഥാനത്തെ രാഷ്ട്രീയ നേതൃത്വം അദ്ദേഹത്തിന്റെ അഭിപ്രായങ്ങളെ ബഹുമാനത്തോടെ കേട്ടിരുന്നു.

ടീം ബിൽഡിങ്ങിലെ നേതൃത്വത്തിലെ ഉത്‌കൃഷ്ടത | Excellence in Leadership in Team Building

ഒറ്റയ്ക്ക് പ്രവർത്തിക്കുന്ന രീതിയായിരുന്നില്ല ബിഷപ്പ് യേശുദാസൻ അനുവർത്തിച്ചിരുന്നത്. സഭാനേതൃത്വം നല്ല സംസ്കാരം ജീവിച്ചുകാണിക്കുമ്പോൾ മാത്രമേ അത് പഠിപ്പിക്കാൻ കഴിയൂ എന്ന് അദ്ദേഹം മനസ്സിലാക്കി.

അതുകൊണ്ട്, സത്യസന്ധതയുള്ളവരെയും അവരുടെ സ്വന്തം മേഖലകളിൽ മികവ് പുലർത്തിയവരെയും അദ്ദേഹം തിരഞ്ഞെടുത്ത്, സഭാ ഭരണത്തിലും പ്രവർത്തനങ്ങളിലും പ്രധാന പങ്കുവഹിക്കാൻ അവരെ കൊണ്ടുവന്നു. ഈ ടീം വർക്ക് ആയിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജനനേതൃത്വത്തിലെ വിജയത്തിന് നിർണായകമായത്. എല്ലാവരുടെയും സംഭാവനകളെക്കുറിച്ച് അദ്ദേഹം വളരെ ബോധവാനായിരുന്നു. വ്യക്തിപരമായ ബന്ധങ്ങൾ പാലിക്കുന്നതിനും മറ്റുള്ളവരുടെ നേട്ടങ്ങളിൽ സന്തോഷിക്കുന്നതിനും അദ്ദേഹം വളരെ ശ്രദ്ധാലുവായിരുന്നു. പുഞ്ചിരിയും പ്രശംസാ വാക്കുകളുമായി അദ്ദേഹം എല്ലാവരെയും പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു.

നേതൃത്വത്തിൽ നിന്ന് പടിയിറങ്ങുമ്പോൾ അദ്ദേഹം തന്റെ വിടവാങ്ങൽ പ്രസംഗത്തിനായി തിരഞ്ഞെടുത്ത ദൈവവചനം , ടീം വർക്കിനെക്കുറിച്ചുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ തത്വചിന്തയെ യഥാർത്ഥത്തിൽ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു: “ഞാൻ നട്ടു, അപ്പൊല്ലോസ് നനെച്ചു, ദൈവമത്രേ വളരുമാറാക്കിയതു.” (1 കൊരിന്ത്യർ 3:7 വിശുദ്ധ പൗലോസിന്റെ വാക്കുകൾ).

ആത്മപരിശോധന മാതൃകയാക്കുന്ന നേതൃത്വത്തിലെ ഉത്‌കൃഷ്ടത | Excellence in Leadership in Modelling Self-Introspection

ബിഷപ്പ് യേശുദാസന്റെ പെരുമാറ്റ ശൈലി ഉന്നതമായതും മാന്യവുമായിരുന്നു. താൻ എത്തിച്ചേർന്ന ശ്രേഷ്ഠമായ സ്ഥാനങ്ങളുടെ ഔന്നത്യവും മഹത്ത്വവും യഥാർത്ഥത്തിൽ എല്ലാവരുടെയും മുന്നിൽ അദ്ദേഹം ഉയർത്തിപ്പിടിച്ചു.. സി.എസ്.ഐ. മോഡറേറ്ററുടെ പദവിയെ അദ്ദേഹം സത്യസന്ധതയോടും പരാമർത്ഥഹൃദയത്തോടും ദൈവിക നേതൃത്വവും ഉള്ള ഒരു ബഹുമാനപ്പെട്ട സ്ഥാനമാക്കി മാറ്റിയതിൽ ഇത് വ്യക്തമായി കാണാമായിരുന്നു. ദൈവം ഉയർത്തുന്നതനുസരിച്ചു ദൈവത്തിന്റെ മുമ്പിൽ അദ്ദേഹം താഴ്മയോടെ നിന്നു.

അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഒരു മറക്കാനാവാത്ത ശീലം എന്നത്, എല്ലാ വർഷവും ഓഗസ്റ്റ് 5-ന്, അദ്ദേഹം ബിഷപ്പായി അഭിഷിക്തനായ ദിവസം, എല്ലാ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ നിന്നും വിശ്രമിച്ച് പ്രാർത്ഥനയിലും ആത്മപരിശോധനയിലും ദിവസം മുഴുവൻ ചെലവഴിക്കുക എന്നതായിരുന്നു. ആ ദിവസം തന്റെ ജീവിതത്തിൽ ദൈവത്തിന്റെ വിളിക്ക് വിശ്വസ്തനായി നിൽക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് പരിശോധിക്കുകയും ആലോചിക്കുകയും ചെയ്തു.

ഈ ആത്മപരിശോധനക്കു അദ്ദേഹം യേശുവിന്റെ ക്രൂശാണ് മാനദണ്ഡമാക്കിയത്. “സമൂഹത്തിൽ ഏറ്റവും നല്ലവരെന്ന് ആദരിക്കപ്പെടുന്നവരും തങ്ങൾ എന്തുമാത്രം പാപികളാന്നെന്ന് മനസ്സിലാക്കണമെങ്കിൽ യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ ക്രൂശിനു മുന്നിൽ നിന്ന് സ്വയം പരിശോധിക്കണം.” [യേശുക്രിസ്തുവിന്റെ ക്രൂശുമരണവും തിരുസഭയും ഒരു വിഹഗ വീക്ഷണം” എന്ന തലകെട്ടിൽ യേശുദാസൻ തിരുമേനി എഴുതിയ പ്രബന്ധത്തിൽ നിന്നു എടുത്തത്. ക്രൈസ്‌തവ ദീപിക ജൂലൈ 2010].

അദ്ദേഹത്തിന്റെ നേതൃത്വത്തിലെ ശ്രേഷ്ഠത എന്നത്, മറ്റുള്ളവരോട് പ്രസംഗിക്കുന്നതിന് മുമ്പ്, യേശുവിന്റെ ക്രൂശിനു മുന്നിൽ നിന്ന് ആത്മപരിശോധന നടത്താൻ അദ്ദേഹം തയ്യാറായി എന്നതാണ്.

യേശുവേ നിന്റെ രൂപമീയെന്റെ
കണ്ണുകൾക്കെത്ര സൗന്ദര്യം
ശിഷ്യനാകുന്ന എന്നെയും നിന്നെ-
പ്പോലെയാക്കണം മുഴുവൻ

എന്ന പാട്ടുപുസ്തകത്തിലെ തനിക്കു ഇഷ്ടപ്പെട്ട 282-ആം ഗാനം തന്റെ 85-ആം ജന്മദിനത്തിൽ ഗായകസംഘം പാടണം എന്ന് അദ്ദേഹം നിർബന്ധമായി ആവശ്യപ്പെട്ടതു ഈ ആത്മപരിശോധനയുടെ തുടർച്ചയാണെന്നു നമുക്ക് മനസ്സിലാക്കാം.

അദ്ദേഹത്തിന്റെ നേതൃത്വ പൈതൃകത്തിലെ ഉത്‌കൃഷ്ടത | Excellence in His Leadership Legacy

യേശുദാസൻ തിരുമേനിയെ ഇന്നും ജനങ്ങൾ വലിയ ആദരവോടെ ഓർക്കുന്നു. താൻ നേതൃത്വത്തിൽ ഇരുന്ന കാലത്തിലെ മഹാന്മാരോടൊപ്പം അദ്ദേഹം ധീഷണാശാലിയായി നടന്നിരുന്നു. എങ്കിലും ജീവിതത്തിന്റെ ഒടുവിലത്തെ വർഷങ്ങളിൽ ഒരു ചെറിയ വീട്ടിൽ (Bishop’s Cottage ) വസിച്ച് താഴ്മ പുലർത്തിയ ഒരു ജീവിതമായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റേത്. ഇന്നും നമുക്ക് ഒരു മാതൃകയായി കാണാനും പിന്തുടരാനും കഴിയുന്ന ഒരു വ്യക്തിയായാണ് അദ്ദേഹം ഓർമ്മിക്കപ്പെടുന്നത്.

അദ്ദേഹം ജീവിതത്തിന്റെ അവസാനം വരെ ദൈവത്തിന്റെ വിളിക്ക് വിശ്വസ്തനായിരുന്നു, ഓഫീസിൽ നിന്ന് വിരമിച്ച ശേഷവും കർമനിരതനായി ജനസേവനം തുടർന്നു.

അദ്ദേഹം തന്റെ ജീവിതം മുഴുവൻ യേശുവിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി, ആ നോട്ടം അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജീവിതത്തെ മാറ്റി മറിച്ചു—അന്ധകാരത്തിലും ദാരിദ്ര്യത്തിലും മറഞ്ഞിരുന്ന ഒരു കൽക്കരികട്ടിയിൽ നിന്നും ശാശ്വതമായ തിളക്കവും പ്രകാശവും ഉള്ള ഒരു വജ്രമായി അദ്ദേഹത്തെ മാറ്റിയത് യേശുവിലേക്കുള്ള നിരന്തരമായ നോട്ടമായിരുന്നു. അനേകരുടെ വാക്കുകളിൽ, “യേശുദാസൻ തിരുമേനി ഒരു വിശുദ്ധനായിരുന്നു, കൂടാതെ തന്റെ  ഭൗമിക ജീവിതത്തിൽ യഥാർത്ഥത്തിൽ അദ്ദേഹം യേശുവിനെ പ്രതിഫലിപ്പിച്ചു.”

Bishop’s Cottage where Bishop Jesudasan lived after his retirement.

അനുബന്ധം

P. Christudas

1800 കളിൽ എപ്പോഴോ മിഷനറിമാരുടെ പ്രവർത്തന ഫലമായി യേശുവിനെ അറിഞ്ഞ നല്ല കായികാഭ്യാസിയായിരുന്ന സുബ്രമണ്യം. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മൂത്ത മകൻ ജോഷ്വ. ദൈവത്തിൽ തീക്ഷണമായ വിശ്വാസം ഉണ്ടായിരുന്ന, നല്ല പ്രാർത്ഥന ശീലമുണ്ടായിരുന്ന ജോഷ്വ എന്ന കരുത്തനായ മനുഷ്യന്റെ 9 ആൺ മക്കളിൽ മൂത്ത മകനായ Rev. J. Isaiah യുടെ മകനായിരുന്നു യേശുദാസൻ തിരുമേനി. എന്റെ പിതാവ് പി. ക്രിസ്തുദാസ് രണ്ടാമത്തെ മകനായ പത്രോസിന്റെ മകനാണ്. യേശുദാസൻ തിരുമേനിയും കൊച്ചു ദാസ് എന്ന് കരിയിൽത്തോട്ടം കുടുംബാഗങ്ങളുടെ ഇടയിലും അമരവിള സഭയിലും അറിയപ്പെട്ടിരുന്ന എന്റെ പിതാവും തമ്മിൽ ഗാഢമായ സഹോദര ബന്ധം നിലനിന്നിരുന്നു. പലയിടത്തായി ജീവിതമാർഗങ്ങൾ തേടി പോയ കുടുംബാംഗങ്ങൾ തമ്മിൽ സ്നേഹ ബന്ധം നിലനിറുത്തുന്ന കണ്ണിയായിരുന്നു എന്റെ ഡാഡി.

1962 ൽ അമരവിള സഭയിൽ മഹായിടവകക്കു ആകെ മാതൃകയായി ആദ്യമായി Poor Fund (സാധു സംരക്ഷണ നിധി) നടപ്പാകുന്നതിൽ ഒരു സുപ്രധന പങ്ക് വഹിക്കാൻ എന്റെ പിതാവിനു ദൈവം കൃപ ചെയ്തു. മഹായിടവകയുടെ നന്മയും വികസനവും മുൻനിറുത്തി പലരേയും നേതൃത്വത്തിലേക്കു കൊണ്ടു വരുവാൻ നിർണായകമായ റോൾ വഹിക്കുകയും അതിനായുള്ള ചർച്ചകളുടെ നാഡീകേന്ദ്രമായി പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്ത എന്റെ പിതാവിനെ Kingmaker എന്നാണ് മഹായിടവകയുടെ ആദ്യ സെക്രെട്ടറിയും പ്രഗത്ഭ പട്ടക്കാരിൽ ഒരാളായിരുന്ന Very Rev. Philip David അച്ചൻ വിളിച്ചിരുന്നത്.

ഞങ്ങളുടെ പൂർവപിതാക്കന്മാർ കായികാഭ്യാസികളും മർമ്മചികിത്സാവിദഗ്ധരും സിദ്ധവൈദ്യത്തിൽ നൈപുണ്യം ഉള്ളവരുമായിരുന്നു. ഒരു കാലത്തു അവരുടെ വിശ്വാസത്തോടൊപ്പമുള്ള ചികിത്സാശുശ്രൂഷയുടെ ഓർമ നിലനിറുത്തി കൊണ്ടാണ് യേശുദാസൻ തിരുമേനി തനിക്കു പരമ്പരാഗതമായി ലഭിച്ച കുടുംബവീട് യേശു ശിഷ്യനും വൈദ്യനുമായിരുന്ന ലൂക്കോസിന്റെ നാമധേയത്തിൽ ഒരു ദൈവാലയമായി മാറ്റണം എന്ന് തീരുമാനിച്ചത്‌.

Malayalam PDF ബിഷപ്പ് യേശുദാസൻ: ശുശ്രൂഷാനേതൃത്വത്തിലെ ഉത്കൃഷ്ടത

Bishop Jesudasan–Positions Held, Books Authored. പ്രവാചകദൗത്യം was published in 2013 while he was on his deathbed.

For further reading:
Bishop Jesudasan–A Short Speech of Tribute
യേശുദാസൻ തിരുമേനി: ദൈവവിളിയോടു വിശ്വസ്‌തത പുലർത്തിയ എളിയ ദാസൻ
The Art and Craft of Sermons and Preaching
Are Sermons About God or Are They to Make You Feel Good?

Posted on

Sunday Sermonettes | Excellence in Leadership in the Ministry of Bishop Jesudasan

Sunday Sermonettes #026

The Missed Photograph: An Anecdote

It was the time we had planned to prayerfully celebrate the 85th birthday of Bishop Jesudasan (February 14, 2010) with family members.  I then had a desire to publish a Coffee Table Book that would compile photographs capturing the most significant and finest moments of the Bishop’s life and ministry. I thought it would serve as an inspiration for future generations.

For several days, I visited  him at his home, trying to understand and document the defining moments of his official life.

During one such conversation, Bishop Jesudasan mentioned that during the LMS (London Missionary Society | Later renamed the Council for World Mission) bicentenary celebration in London in 1995, around the theme “Dare to Dream,” only three people were given the opportunity to speak at a special gathering. during the event. One of them was Queen Elizabeth of England. Another was Bishop Desmond Tutu, representing the African continent. And the third was Bishop Jesudasan, representing the Asian continent.

With great enthusiasm I asked my Uncle, “Do you have a photograph of that moment?”

His response deeply disappointed me: “Hey, we don’t go there to speak while thinking about taking photos!”

A man who never sought to preserve even a single photograph to showcase his own greatness—that was Bishop Jesudasan!

Bishop Jesudasan
Bishop Jesudasan

Bishop Jesudasan. That was how people lovingly called the late Most Rev. Dr. I. Jesudasan, who exhibited excellence in leadership in his ministry during his tenure as member of the Central Committee of World Council of Churches (WCC) (1983-1991), as Deputy Moderator (1980-’81) and then Moderator of the Church of South India (CSI) for three consecutive terms (1982 to 1988), and as the 3rd Bishop of South Kerala Diocese for 17 years regarded as the golden period in its history (1973 to 1990).

It was a period of holistic growth—spiritual, material, and social—for the diocese. Bishop Jesudasan, who exhibited brilliant and exceptional leadership in his ministry, led this growth from the front.”

Bejoy Peter delivering sermon on the occasion of the 100th birthday of Bishop Jesudasan

The sermon I had the joy, honour, and privilege of delivering on the occasion of the 100th birthday of Bishop Jesudasan, my Uncle, at the St. Luke’s CSI Church, Kariyilthottam, Amaravila, a village in Thiruvananthapuram on Sunday 16th February 2025, focused on the prayer life of Bishop Jesudasan. This church stands where his ancestral home had been and as his last wish it was deeded to the diocese to. build a church.

Excellence in Servant Leadership

Bishop Jesudasan considered himself a servant of Jesus. That is what is name means in his native tongue Malayalam. He found courage in the words of St. Paul, “We are fools for Christ” (1 Cor. 4:10). He showed no interest whatsoever in gaining anything for himself or acquiring fame. He never sought honour for himself. But God exalted this ordinary man, a humble servant of God, in extraordinary ways. Positions and honours sought him out.

Yet in spite of all that we consider his phenomenal achievements in church leadership, ecumenical and social standing; he asked that his tombstone bear the words from the Gospel of Luke (17:10). And also inscribe the words “An unworthy servant of the Lord, falls into they loving hands” along with it.

Bishop Jesudasan’s tombstone in M. M. Church Cemetry, LMS Compoiund, Thiruvananthapuram.

 

Excellence in Democratic Leadership

During his tenure as Bishop, he always gave space to everyone who had something to say, allowing them to share their opinions on the topic under discussion. He came to meetings well-prepared on the agenda items and listened attentively to those who held opposing views.

After everyone had their say, he would finally rise to speak. If someone attempted to interrupt him at that moment, he remained firm and, with decisive authority, declared, “Now the Bishop is speaking.” Those who tried to heckle him would then recognize his true leadership and settle down.

The Writing on the Wall of Time | Fiery Words

When he was the Moderator of the CSI (Church of South India), during a Synod (the highest decision-making body) meeting, some strongly argued that bishops should not retire. They reasoned that, like in other church denominations, CSI bishops should remain in office until death, as this would bring a sense of permanence to the role of a bishop. A heated, intense vocal debate ensued. What brought this debate to a decisive conclusion was the historic response given by Bishop Jesudasan.

Bishop Jesudasan. with his firmness and insight, spoke words that can be called the “writing on the wall of time”—fiery words worth noting:

“Are you permanent? Am I permanent? None of us is permanent.”

Later, in a private conversation, Bishop Jesudasan reflected on this decision, saying, “We must step aside for the new generation. Only they can move forward at the pace that the times demand.”

Excellence in Professional Leadership

He brought a sense of professionalism and a sense of purpose to the meetings he chaired. He never wasted time, was always punctual, and brought discipline to the meetings by conducting them in a business like fashion. After his demise, the then Moderator of the CSI remarked about “the presence of God he brought into every meeting.”

It was his daily habit of early morning quiet times with God in reading the Bible and prayer that helped him bring this kind of a godly leadership to all meetings. His private time with God gave him the professional edge in public life.

Excellence in Community Leadership

Bishop Jesudasan knew that a vast majority of the people God had called him to shepherd were poor, downtrodden and marginalized. His heart was always with them. Even the political leadership of the Indian State of Kerala irrespective of ideologies knew that his heart beat with the thoughts of helping the poor and brining them social justice.

He was gentle like a lamb and always approachable to the least among the people whom he served. But he was like a lion when he championed their cause for justice and spoke against all kinds of corruption within the church.

Excellence in Ecumenical Leadership

Jesus had prayed that his disciples be united in love, “That they all may be one (John 17:21 which is the motto of the Church of South India as well).” Bishop Jesudasan was always looking forward to making this prayer real and tangible by brining denominations together. He always relied on the Spirit of God to bring about this unity among God’s people. He truly championed that the kingdom of God is righteousness, peace and joy in the Holy Spirit (Ref. Romans 14:17).

There were several initiatives he took to make this unity happen at the grassroots level. Even today his ecumenical vision and farsightedness is held in high esteem. He maintained a warm and cordial relationship with the heads of other denominations and he was invited to many meetings organized by people of other faiths too.

Excellence in Spiritual Leadership

Bishop Jesudasan was a man of compassion and someone who would weep with the broken hearted. I have heard people describe him as an angel of God who visited them in their time of pain and suffering. His prayers had a tone of familiarity with God addressing him “You,” with reverence and adoration in simple childlike words.

He had a faithful habit of interceding with God for the personal needs of individuals, families, and churches. He observed a fast every Friday. Many were blessed through the fruit of his heartfelt prayers and tears on their behalf.”

His prayers echoed the praises of God. In crises, he stood firm and unshaken. and was often heard saying:  “Praise be to Jesus,” and “Thanks be to God for his indescribable gift (Jesus)! His often repeated prayer was: “May the love of God that shone through Jesus on the cross . . .”

He authored many books and wrote many essays that showed his deep understanding of Scripture. He believed that when God’s people aligned themselves with God’s purposes the Spirt of God would move and transform not just individuals and families but entire communities.

An Anecdote

Let me share a radiant childhood memory of Bishop Jesudasan. One day, a group of about 20 people comprising of elders, women, and children arrived in a vehicle to meet him at the Bishop’s House located in the LMS compound. From their appearance, I felt they were from a poor church in a rural background.

After they had spoken with him about the purpose of their visit,  the Bishop invited them into a small room inside. I, too, followed them in. Then, drawing aside a curtain, the Bishop revealed the interior of the room and said to them, “This is my prayer room.”

As I looked inside, I saw that the room contained only a table, a chair, a Bible, and a mat. I don’t know why, but that moment has remained vividly in my mind even after forty years.

Looking back at that moment now, I realize how profoundly the Bishop upheld the power of prayer without making any effort to highlight any of his achievements in life.

Excellence in Cross-centred Theological Leadership

Bishop Jesudasan championed the truth that God had opened a new and living way through the blood of Jesus shed on the cross through which we could approach God (Hebrews 10:19, 20), find forgiveness of sins, and also reconciliation between God and men. He also believed that the victory over all evil is possible through the cross of Jesus and the love of God on exhibit there. He spoke passionately about how God came near to us in Jesus, the Word of God become flesh, human just like us.

His theology was cross-centred and people focused. This vision helped Bishop Jesudasan show great trust in God on one hand and be near to the people he shepherded with an empathetic and loving heart. He believed that God “leads us in triumphal procession in Christ and through us spreads everywhere the fragrance of the knowledge of him” (2 Corinthians 2:14).
ഒരാളായിരുന്ന

Excellence in The Voice of Leadership

Bishop Jesudasan had the grace of God lighting up his face. As a speaker he did not possess charisma in the way that word is popularly understood. Yet his sermons are remembered for their depth, clarity of thought, and grounding in God’s Word. Kindly see the analysis of his famous sermon, The Feast of Life, delivered at Vancouver Canada in 1983. As he had no vested interests—only the common good of the people he led—the political leadership of the State listened to his opinions with respect.

Excellence in Leadership in Team Building

Bishop Jesudasan was not a one-man show. He understood that culture can only be taught as it was lived out by the top church leadership.

Therefore, he found people of integrity and having a track record of excellence in their own respective fields and brought them to key roles in the church administration and activities. This teamwork was crucial to his success in leading the people. And he was very conscious of the contribution of every one of them. He was very particular about keeping personal relationships and rejoiced in the achievements of others. He encouraged everyone with his smiling face and words of appreciation.

The words he chose for his farewell speech as he stepped down from leadership truly reflect his philosophy of team work: “I planted the seed, Apollos watered it, but God made it grow.” (Words of St. Paul in 1 Corinthians 3:7).

Excellence in Leadership in Modelling Self-Introspection

Bishop Jesudasan had a manner of conduct that was dignified exhibiting a true knowledge of the Chair he occupied and elevating its stature in the eyes of all. This was more than evident in the way he made the CSI Moderator’s post an honoured one with his reputation of integrity and godly leadership. The more God exalted him in leadership roles, the more he humbled himself before God.

One of his unforgettable habits was to take a day off from all activities on 5th of August, the day he was consecrated as Bishop and spend the day in prayer reviewing and reflecting on whether he is staying true to the call of God in his life.

The cross was his touchstone. In one of his articles he wrote:
“Those who are respected as the best in society must examine themselves before the cross of Jesus Christ to realize how great sinners they are.”
(Christava Deepika: July 2010 Article titled: The Crucifixion of Jesus Christ and God’s Church—A Bird’s Eye View). His excellence in leadership was that he was willing to do this self-introspection standing in front of the cross of Jesus before he preached to others.

“Jesus, how beautiful is Your form to my eyes!

Make me, Your disciple, wholly like You.”

യേശുവേ നിന്റെ രൂപമീയെന്റെ

കണ്ണുകൾക്കെത്ര സൗന്ദര്യം

ശിഷ്യനാകുന്ന എന്നെയും നിന്നെ-

പ്പോലെയാക്കണം മുഴുവൻ.

The 282nd song from the Malayalam Hymn Book, which he particularly loved, was one he insisted the choir sing on his 85th birthday. This can be understood as a continuation of his practice of self-introspection:

Excellence in His Leadership Legacy

The legacy he left behind is that even today his name is spoken with great admiration as he had exhibited a life of humility (living in his small cottage in later years) even while he walked with dignity along with the great men of his times. Even today he is spoken of as a role model whom we can look up to and emulate.

He was a man faithful to God’s call on his life till the very last. He prayerfully continued to serve the people even after retirement from office.

He looked to the face of Jesus all his life and that look transformed his life from a lump of coal in obscurity and poverty to that of the enduring shine and brilliance of a diamond. In the words of many, “he was a saint and during his earthly life he truly reflected Jesus.”

Bishop’s Cottage where Bishop Jesudasan lived after his retirement.
Bishop Jesudasan–Positions Held, Books Authored. പ്രവാചകദൗത്യം was published in 2013 while he was on his deathbed.
Click the logo to see all editions of Sunday Sermonettes on LinkedIn

For further reading:

Bishop Jesudasan–A Short Speech of Tribute
ബിഷപ്പ് യേശുദാസൻ: ശുശ്രൂഷാനേതൃത്വത്തിലെ ഉത്കൃഷ്ടത
The Art and Craft of Sermons and Preaching
Are Sermons About God or Are They to Make You Feel Good?

Posted on

യേശുദാസൻ തിരുമേനി: ദൈവവിളിയോടു വിശ്വസ്‌തത പുലർത്തിയ എളിയ ദാസൻ

യേശുദാസൻ തിരുമേനിയുടെ ധന്യമായ ജീവിതത്തെ ആസ്പദമാക്കി “ദൈവവിളിയോടു വിശ്വസ്‌തത പുലർത്തിയ എളിയ ദാസൻ” എന്ന തലക്കെട്ടിൽ ദക്ഷിണ കേരള മഹായിടവകയുടെ ഔദ്യോഗിക പ്രസിദ്ധികരണമായ ക്രൈസ്‌തവ ദീപികയിൽ ജൂലൈ 2013ൽ പ്രസിദ്ധികരിച്ച ലേഖനം തുടർന്ന് വായിക്കുക.

സാധാരണക്കാരനായ ഒരു മനുഷ്യന്റെ ജീവിതം ദൈവവിളിക്കു വിധേയപ്പെടുമ്പോൾ ഉണ്ടാകുന്ന അതിശയകരമായ ഉയർച്ചയുടേയും ദൈവ നടത്തിപ്പിന്റെയും നേർ സാക്ഷ്യമാണ് യേശുദാസൻ തിരുമേനിയുടെ ജീവിതം.

ദൈവവചനത്തിൽ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തി പ്രാർത്ഥനയിൽ ശക്തി പ്രാപിച് ആരാധനയിൽ ആനന്ദം കണ്ടെത്തി പാവപ്പെട്ടവരുടെ കണ്ണീരൊപ്പുവാൻ വേണ്ടി ഉഴിഞ്ഞു വച്ചതായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജീവിതം.

പ്രവർത്തിച്ച മേഖലകളിലെല്ലാം ദൈവ കൃപയിൽ ആശ്രയിച്ച് വിജയം നേടാൻ കഴിഞ്ഞത് ഒരു വ്യക്തിയുടെ മാത്രം ചരിത്രമല്ല മറിച് അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം വളർന്ന് സമൂഹത്തിന്റെ മുഖ്യധാരയിലേക്കു പ്രവേശിക്കുവാൻ ധൈര്യം ലഭിച്ച ഒരു ജനവിഭാഗത്തിന്റെ ചരിത്രം കൂടിയാണ്.

ലഭിച്ച ഉന്നതമായ സ്ഥാനമാനങ്ങളെല്ലാം തന്നെ പാവപ്പെട്ട ജനവിഭാഗങ്ങളുടെ ഉന്നമനത്തിനു വേണ്ടി അദ്ദേഹം പ്രയോജനപ്പെടുത്തി. യേശുദാസൻ തിരുമേനി എന്ന നാമധേയം സാധാരണക്കാരായ മനുഷ്യർ ഹൃദയത്തോടു ചേർത്തു പിടിച്ചതിൻറെ രഹസ്യം ഇതു തന്നെയായിരുന്നു.

സുവിശഷത്തെക്കുറിച്ചു യേശുദാസൻ തിരുമേനിക്കു വ്യക്തമായ കാഴ്ചപ്പാടുണ്ടായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ദൈവശാസ്ത്രം കാൽവരി ക്രൂശിൽ ദൈവം പ്രകാശിപ്പിച്ച സ്നേഹം, യേശു എന്ന ദൈവത്തിന്റെ കുഞ്ഞാട് മാനവരാശിയുടെ പാപമോചനത്തിനായ് ക്രൂശിൽ ചിന്തിയ രക്തം എന്നിവയിൽ കേന്ദ്രീകൃതമായിരുന്നു.

സുവിശേഷം ചെല്ലുന്ന സ്ഥലങ്ങളിലൊക്കെയും ദൈവാത്മാവിന്റെ പ്രവർത്തനമുണ്ടാകുന്നുവെന്നും അതു സമൂഹത്തിലെ അനീതികൾക്കും അനാചാരങ്ങൾക്കുമെതിരായ പോരാട്ടമായി മാറുന്നുവെന്നും തിരുമേനി ഉറച്ചിരുന്നു. സഭ ക്രിസ്തുവിന്റെ ശരീരമാന്നെന്നും അതിലെ ഒരു അംഗത്തിനു വരുന്ന പ്രയാസം എല്ലാവരുടെയും വേദനയാന്നെന്നുമുള്ള വിശാലമായ ദർശനം അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായിരുന്നു.

ഇതര സഭാവിഭാങ്ങളുമായി സഹകരിച്ചു പ്രവർത്തിക്കാവുന്ന മേഖലകൾ കണ്ടെത്താനും കൂട്ടായ പ്രവർത്തനങ്ങൾ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുവാനും അതിനു നേതൃത്ത്വം കൊടുക്കുവാനും യേശുദാസൻ തിരുമേനിക്കു സാധിച്ചു. കേരള ഐക്യ വൈദിക സെമിനാരി പ്രിൻസിപ്പൽ, [നീണ്ട 17 വർഷം] ദക്ഷിണ കേരളം മഹായിടവക ബിഷപ്പ്, ദക്ഷിണേന്ത്യ സഭയുടെ മോഡറേറ്റർ, സി. എസ്. ഐ.- സി. എൻ. ഐ. – മാർത്തോമ്മ ജോയിൻറ് കൗൺസിൽ ചെയർമാൻ, അഖില ലോക സഭാ കൗൺസിൽ സെൻട്രൽ കമ്മിറ്റി അംഗം എന്നി നിലകളിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രവർത്തനം സമാനതകളില്ലാത്തതായിരുന്നു.

മറ്റു മതസ്ഥരെ ബഹുമാനിച്ചിരുന്ന തിരുമേനിയെ അവരുടെ യോഗങ്ങളിൽ പ്രസംഗിക്കുവാൻ സന്തോഷത്തോടെ ക്ഷണിക്കുക പതിവായിരുന്നു. അങ്ങനെ മത സാമൂഹിക ബന്ധങ്ങളിൽ തിരുമേനി തന്റേതായ വ്യക്തിമുദ്ര പതിപ്പിക്കുകയും വ്യത്യസ്ത ജനവിഭാഗങ്ങളുമായുള്ള സൗഹൃദം ഊട്ടി ഉറപ്പിക്കുന്നതിൽ തനതായ സംഭാവന നൽകുകയും ചെയ്തു.

യേശുദാസൻ തിരുമേനിക്കു വ്യക്തമായ രാഷ്ട്രീയ ബോധം ഉണ്ടായിരുന്നു. പാവപ്പെട്ട ജനങ്ങളുടെ ഉന്നമനത്തിന് വേണ്ടി പോരാടുകയും പാർശ്വവൽക്കരിക്കപ്പെട്ട ജനവിഭാഗങ്ങളുടെ നീതിക്കു വേണ്ടി ഉറച്ചു നിൽക്കുകയും ചെയ്യുക എന്നതായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ രാഷ്ട്രീയം. രാഷ്ട്രീയ നേതാക്കളുമായി വ്യക്തിപരമായ ബന്ധം കാത്തു സൂക്ഷിക്കുകയും ജനങ്ങളുടെ നന്മക്കു വേണ്ടി അവരുടെ മുമ്പിൽ പ്രശ്നങ്ങളവതരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്ത യേശുദാസൻ തിരുമേനിയുടെ നിലപാടുകൾ ഏറെ ശ്രദ്ധിക്കപ്പെട്ടവയായിരുന്നു.

കരിയിൽത്തോട്ടം കുടുംബത്തിലെ അംഗങ്ങൾക്ക് അദ്ദേഹം വലിയോരു തണൽമരമായി നിലകൊണ്ടു. നിർണായക തീരുമാനങ്ങളെടുക്കേണ്ടുന്ന സാഹചര്യങ്ങളിൽ തിരുമേനിയുടെ ആലോചനക്കും പ്രാർഥനക്കും വേണ്ടി കുടുംബാംഗങ്ങൾ കതോർക്കുകയും കാംഷിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു.

വേദനയുടെയും വേർപാടിന്റെയും അവസരങ്ങളിൽ ആശ്വസിപ്പിക്കുന്ന ഒരു ദൈവദൂതനെ പോലെ കടന്നുവരികയും ഹൃദയ സ്പർശിയായ പ്രാർത്ഥനകളിലൂടെ ഏവർക്കും ധൈര്യം പകരുകയും ചെയ്ത സന്ദർഭങ്ങൾ അവിസ്മരണീയമാണ്. ഈ ശുശ്രൂഷ അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞ ആരും അതു മറക്കുകയില്ല. തൻറെ ജീവിതത്തിൽ പ്രത്യേകമായി പ്രിയ പത്നി (ജസ്സി ബിയാട്രിസ് ) യുടെ വേർപാടിന്റെ അവസരത്തിലും തുടർന്നിങ്ങോട്ടും അനുഭവിക്കുവാൻ ഇടയായ ദൈവകൃപയുടെ ധാരാളമായ അനുഭവത്തെ കുറിച്ച് തിരുമേനി പറയുമായിരുന്നു.

സാധാരണക്കാരായ ജനങ്ങൾ തനിക്കുവേണ്ടി പ്രാർത്ഥിക്കുന്നത് തിരുമേനി വളരെയധികം സന്തോഷത്തോടെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു. പ്രഭാതത്തിനു മുൻപ് എഴുന്നേറ്റ് വേദപുസ്തക പാരായണം പ്രാർത്ഥന എന്നിവയിൽ സമയം ചിലവിടുന്നത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചിട്ടയുടെ ഭാഗമായിരുന്നു. ആഴ്ചയിൽ ഒരു ദിവസം [വെള്ളിയാഴ്ച്ച ദിവസം] ഉപവാസം ആചരിക്കുന്നതു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശീലമായിരുന്നു.

ഈ നിഷ്ഠകൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശുശ്രൂഷയിൽ ശക്തമായ പ്രചോദനമായി മാറി. അതുകൊണ്ട് ദൈവം അദ്ദേഹത്തെ അത്ഭുതകരമായ രീതിയിൽ ഉയർത്തുകയും വിജയകരമായി നടത്തുകയും ചെയ്തു. ലഭിച്ച സ്ഥാനമാണങ്ങളൊന്നിൻറെയും പിന്നാലെ പോയതല്ല, മറിച്ചു അവ തിരുമേനിയെ തേടി വരുകയാണുണ്ടായത്.

ദൈവവചനത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു യേശുദാസൻ തിരുമേനിയുടെ പ്രസംഗങ്ങൾ. ഇതിലൂടെ ജനങ്ങൾക്കാവശ്യമായ ആത്മീയ ശക്തി പകർന്നു നൽകുവാൻ അദ്ദേഹത്തിന് കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ദൈവവചന ധ്യാനത്തിലൂടെ ലഭിച്ച ചിന്തകൾ പരിശുദ്ധാത്മ ശക്തിയിലും പ്രാർത്ഥനയുടെ കരുത്തിലും വ്യക്തതയോടെ അവതരിപ്പിക്കുവാൻ തിരുമേനിക്കു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

[കാനഡയിലെ] വാൻകൂവറിൽ വച്ച് നടന്ന അഖില ലോക സഭാകൗൺസിലിലെ തിരുവത്താഴ ശുശ്രൂഷയിൽ [1983 ജൂലൈ 31] തിരുമേനി ചെയ്ത പ്രസംഗം ചരിത്ര പ്രസിദ്ധവും യേശു ക്രിസ്തുവിന്റെ കാൽവരി ക്രൂശിലെ ജീവത്യാഗത്തിലൂടെ നമുക്ക് ലഭിക്കുന്ന നിത്യ ജീവന്റെ അനുഭവത്തിന്റെ ശക്തമായ പ്രഘോഷണവുമായിരുന്നു.

ലണ്ടൻ മിഷനറി സൊസൈറ്റിയുടെ (LMS) ഇരുന്നൂറാം (200th) വാർഷികം ഇംഗ്ലണ്ടിൽ വലിയോരു സമ്മേളനമായി നടത്തപ്പെട്ടപ്പോൾ മൂന്ന് പേർക്ക് മാത്രമേ പ്രസംഗിക്കുവാൻ അവസരം ലഭിച്ചുള്ളൂ. അതിലൊന്ന് യേശുദാസൻ തിരുമേനിയായിരുന്നു. മറ്റ് രണ്ടു പേർ ഇംഗ്ലണ്ടിലെ എലിസബത്ത് രാജ്ഞിയും മറ്റൊന്ന് ആഫ്രിക്കൻ ബിഷപ്പ് ഡെസ്മണ്ട് റ്റൂറ്റൂ എന്നിവരായിരുന്നു. മുഴുവൻ ഏഷ്യക്കാരെയും പ്രതിനിധീകരിക്കുവാൻ ദൈവം യേശുദാസൻ തിരുമേനിയെ ഉയർത്തിയ ഈ അവസരവും മാർക്കാനാവാത്തതുതന്നെ.

യേശുദാസൻ തിരുമേനി പല അവസരങ്ങളിലായി അനേകം ലേഖനങ്ങൾ എഴുതിയിട്ടുണ്ട്. അവയെല്ലാം തന്നെ ആഴമേറിയ ചിന്തകൾ കൊണ്ട് സമ്പുഷ്ടമാണ്.
“ഹിന്ദുമത പ്രവേശിക (1970),”
“മിഷനറി വീരനായ പൗലോസ് (1985),”
ക്രിസ്തു ജയന്തി (1990),”
“ക്രൂശിലെ മേലെഴുത്ത് (1992),”
“ഇത്ര വലിയ രക്ഷ (1998),”
“നീ വായിക്കുന്നത് ഗ്രഹിക്കുന്നുവോ (2000),
“പാതയ്ക്കു പ്രകാശം (2004),”
“രക്തം നിലവിളിക്കുന്നു (2006),
“മതപരിവർത്തനം—ഒരു ക്രൈസ്തവ സമീപനം (2008),” എന്നിവയാണ് യേശുദാസൻ തിരുമേനിയുടെ പ്രധാന കൃതികൾ. ഈ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലെല്ലാം തന്നെ ബന്ധപ്പെട്ട വിഷയങ്ങൾ സമഗ്രമായി അപഗ്രഥിച്ചു അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി അവതരിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്.

അദ്ദേഹം അവസാനം രചനയിലേർപ്പെട്ടിരുന്ന പുസ്തകം പൂർത്തിയാക്കണമെന്നത് തിരുമേനിയുടെ വലിയ ആഗ്രഹമായിരുന്നു. മേയ് 2013 – ൽ “പ്രവാചക ദൗത്യം ” എന്ന പുസ്തകം പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു കാണുവാൻ ദൈവം അദ്ദേഹത്തിനു കൃപ നൽകി.

യേശുദാസൻ തിരുമേനിയുടെ ഭരണനൈപുണ്യം ദക്ഷിണ കേരള മഹായിടവകയും ദക്ഷിണേന്ത്യ സഭയും രുചിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുള്ളതാണ്. ദൈവഭയമുള്ള വ്യക്തികളെ കണ്ടെത്തി അവരുടെ കഴിവുകൾ പൂർണമായി സഭയ്‌ക്കു പ്രയോജനപ്പെടുന്ന താക്കോൽ സ്ഥാനങ്ങളിൽ പ്രതിഷ്ഠിച്ച് ഒരു നല്ല ടീം ആയി പ്രവർത്തിക്കുന്ന രീതി തിരുമേനിക്കുണ്ടായിരുന്നു. ദക്ഷിണ കേരള മഹായിടവകയിൽ വളരെയേറെ വികസന പ്രവർത്തനങ്ങൾക്കും അടിസ്ഥാനമിട്ടത് യേശുദാസൻ തിരുമേനിയുടെ ഭരണ നേതൃത്യത്തിലായിരുന്നു.

യഥാർത്ഥമായ ജനാധിപത്യ മൂല്യങ്ങളെ ഉയർത്തി പിടിച്ചുകൊണ്ട് എല്ലാവരുടെയും ആശയങ്ങൾ ചർച്ചചെയ്യുവാൻ അവസരം കൊടുക്കുവാൻ തിരുമേനി ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു. മിഷനറി പ്രവർത്തനങ്ങൾക്കും പുതിയൊരു ദിശാബോധം നൽകി ദക്ഷിണ കേരള മഹായിടവകയെ അതിലേക്കുള്ള സംരംഭങ്ങളിൽ, ആദ്യം ആന്ധ്ര പ്രദേശിലും പിന്നെ ഒറീസ്സയിലും മുന്നോട്ടു നയിച്ചത് തിരുമേനിയുടെ പ്രത്യേക താത്പര്യമായിരുന്നു.

യേശുദാസൻ തിരുമേനി ദൈവം തന്നെ വിളിച്ച ദൗത്യം വിശ്വസ്തതയോടെ അന്ത്യം വരെയും നിറവേറ്റി. പൂർണമായ സമർപ്പണവും അചഞ്ചലമായ ദൈവാശ്രയവും ദൈവനടത്തിപ്പിലുള്ള വിശ്വാസവും അദ്ദേഹത്തെ വിജയകരമായി ഓട്ടം പൂർത്തിയാക്കുന്നതിന് സഹായിച്ചു.

യേശുദാസൻ തിരുമേനിയെ കുറിച്ച് ഓർക്കുമ്പോൾ അദ്ദേഹം പ്രിയം വച്ച യേശുവിനെ കൂടെ നാം ഓർത്തു പോകുന്നു. ക്രൂശിന്റെ മറവിൽ താഴ്മയോടെ പ്രവർത്തിച്ച ഈ ദൈവദാസൻ നിത്യ ജീവന്റെ സന്തോഷത്തിലേയ്ക്ക് വിളിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. യേശുദാസൻ തിരുമേനിയുടെ ജീവിതം ഇനിയും അനേകകാലം നമ്മുടെ മദ്ധ്യേ ദീപ്തസ്മരണായി വെളിച്ചം പകർന്നുകൊണ്ടേയിരിക്കും.

Watch on YouTube: Malayalam Sermon on the Blood of Jesus by Bejoy Peter

Bishop Jesudasan: The Humble Servant Who Remained Faithful to God’s Call

യേശുദാസൻ തിരുമേനി: ദൈവവിളിയോടു വിശ്വസ്‌തത പുലർത്തിയ എളിയ ദാസൻ എന്ന തലക്കെട്ടിനു പ്രേരകമായത് തിരുമേനിയുടെ ജീവിതത്തിലെ ഒരു പ്രത്യേക ചിട്ടയാണ് എന്ന് പറയുവാൻ എനിക്കു ആഗ്രഹമുണ്ട്. തിരുമേനി ബിഷപ്പായി അഭിഷിക്തനായത് 1973 ഓഗസ്റ് 5 ആം തിയതിയാണ്. പിന്നീടങ്ങോട്ടുള്ള എല്ലാ വർഷവും ഓഗസ്റ് 5 ആം ദിവസം തൻറെ ഔദ്യോഗിക തിരക്കുകളിൽ നിന്നു അവധിയെടുത്തു ഏതെങ്കിലും ഒരു സ്വസ്ഥമായ റിട്രീറ്റ് സെന്റെറിൽ ഒറ്റയ്ക്ക് പ്രാർത്ഥനാനിരതനായി ചിലവിടുമായിരുന്നു.

അന്നു തിരുമേനി ദൈവമുൻപാകെ സ്വയം ചോദിച്ചു ഉത്തരം കണ്ടെത്തുവാൻ ശ്രമിച്ചിരുന്ന ചോദ്യമിതാണ്: “ഞാൻ ദൈവം എന്നെ ഏല്പിച്ച വിളിയോടു വിശ്വസ്തനായിരിക്കുന്നുവോ?”

അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജീവിതത്തെ അവലോകനം ചെയ്യുമ്പോൾ ഈ ഒരു ആത്മപരിശോധന അദ്ദേഹത്തിന്റെ ദർശനത്തിലും സേവനത്തിലും നേതൃത്വത്തിലും എത്രമാത്രം സ്വാധീനം ചെലുത്തി എന്ന് മനസ്സിലാക്കുവാൻ കഴിയും.

Read more:

Bishop Jesudasan: A Short Speech of Tribute
ബിഷപ്പ് യേശുദാസൻ: ശുശ്രൂഷാനേതൃത്വത്തിലെ ഉത്കൃഷ്ടത
Sunday Sermonettes | Excellence in Leadership in the Ministry of Bishop Jesudasan

Posted on

Bishop Jesudasan’s Sermon: The Feast of Life | WCC Assembly, Vancouver, Canada | 31 July 1983

In this post, you will find these in four sections:
I. A Brief Introduction to Bishop Jesudasan’s Life and Legacy
II. Bishop Jesudasan’s Sermon: The Feast of Life (transcript).
III. Sermon Analysis
IV. Related Content: Links to condolence messages and media reports.

യേശുദാസൻ തിരുമേനി: ദൈവവിളിയോടു വിശ്വസ്‌തത പുലർത്തിയ എളിയ ദാസൻ

A Brief Introduction to Bishop Jesudasan’s Life and Legacy

Bishop Jesudasan’s sermons are remembered for their clarity of thought, their grounding on God’s Word, their depth of understanding of cultural contexts, his unique way of combining eastern and western elements, their relevance to the occasion, and for their force of delivery and impact.

Blood Jesus Cleanse

He always approached the pulpit with utmost sacredness only to preach God’s Word and never for any other purpose; a lesson his father had taught him.

Bishop Jesudasan came from a very humble background and was exalted by God to positions of leadership: He was a presbyter in the South Kerala Diocese, became Lecturer and subsequently Principal of Kerala United Theological Seminary. He was elected Vice-Chairman of South Kerala Diocese and then its Bishop for a span of seventeen years which is described as the golden age of the diocese. During this time he was elected Deputy Moderator of the Church of South India and later its Moderator for three consecutive terms.

He was Co-Chairman of the CSI-CNI-Marthoma Joint Council, a member of the Anglican Consultative Council, Council for World Mission (formerly London Missionary Society or LMS), and the World Council of Churches; being an elected member of its central committee for ten years. He has authored several books that are Christ-centred and expound the Word of God with great depth of theological understanding and insight.

Bishop Jesuadasan was a man who was faithful to God’s call. He truly made memorable his name Jesudasan, which in his mother tongue Malayalam means, servant of Jesus. He had a true shepherd’s heart and did his utmost to keep the people of God united, He had the attitude of a servant leader, lived a simple life, had absolute trust in God, walked in his integrity before God and men, was compassionate to the poor, cried out for social justice, commanded the respect of secular and religious leadership alike, was a man of prayer spending early morning hours in reading and meditating on God’s Word, and wherever he went spread the fragrance of the knowledge of Christ and brought a sense of God’s presence to all worship services and meetings he conducted.

He spoke to God in simple words with the certainty that he was heard. His theology was centred around the light of God’s love that God caused to shine through his Son Jesus on the cross and confidence in the Spirit of God’s transforming influence in the life of individuals and communities.

The Sermon: The Feast of Life

Most Rev.  I. Jesudasan, the then Moderator of the Church of South India, delivered this blessed sermon at the World Council of Churches Assembly in Vancouver, Canada, on 31st July 1983.

“For as often as you eat this bread and drink the cup, you proclaim the Lord’s death until he comes (1 Corinthians 11:26).”

The sacrament of Eucharist is indeed a festival of great joy: the feast of life. Because, here we celebrate the wonderful and unique act of God by which He shared His life with our humanity. This is the cardinal mystery that we proclaim in and through this sacrament. God in His boundless love had shared His life with us by sending His son Jesus Christ to take upon Himself the fallen human nature and to give us eternal life. “The Word became flesh and dwelt among us full of grace and truth.” And the Son of God shared His life with humanity by proclaiming the good news to the poor, by doing deeds of love and finally by laying down His life for all. This unique sacrifice is the source of abundant life to all people. The Holy Spirit makes Christ’s life a transforming and life-giving power in the world.

But how do we participate in this feast of life?

The Lord of life calls us to humble ourselves; to leave our pride and, like Peter, to be washed by our Lord, who emptied Himself to take the form of a slave. When we come to our senses we would also confess before God’s embracing Love, just as the Prodigal son did: “I have sinned against heaven and before you, I am no longer worthy to be called your son.” We feel the compulsion to cry out, beating our breast like the Publican, “God be merciful to me, a sinner.” It is only the poor in spirit who are deemed worthy to enter into the joy of the kingdom. If we approach the Lord’s table with contrite hearts and empty hands, there awaits for us the bread of life. The Lord is ready to fill the hungry with good things.

Here in Vancouver, we, the representatives of different church bodies who acknowledge and proclaim, “Jesus Christ—the Life of the World,” are privileged to celebrate this Eucharist, offering thanks to God our Heavenly Father. God’s people from all nations, tongues, and cultures have come together to make this occasion unique. We are thrilled at this grand spectacle which gives a foretaste of the heavenly scene of the great multitude which throng around the throne of God singing the new song of praise as we read in the Book of Revelation.

Against this glorious and luminous backdrop we are alarmed to see the acts of betrayal still being enacted in our day. Principalities and powers around us cause fear and anxiety as in the days of Christ. During these days we have been made aware of these frightful depressing modern betrayal scenes.

The darkness that surrounded Jesus Christ was basically a spiritual one, caused by unbelief. According to the New Testament witness, eternal life is to know the Father and His son, Jesus Christ, and the work that is pleasing to God, is to accept Jesus Christ whom the Father had sent for our salvation. For the witness is that in Him we have life. And it is this life that we are called to proclaim to a world in spiritual crisis.

Many in our world do not care to have vital spiritual relationship with the living God through His son Jesus Christ. So atheism, agnosticism and different types of secular materialism are on the increase. We cannot deal with them either by ignoring them or by replacing them with other concerns. It is in this context that we bear witness to the living Christ who says, “Seek ye first the kingdom of God and his righteousness. St. Paul says that, “the kingdom of God is not eating and drinking but righteousness and peace and joy in the Holy Spirit.” At the Eucharist we are made to see the terrible loss that happens to life—whether individual or collective, which is not related to God through Christ. We are called upon to feed the world with the bread of life and lead the nations to the living waters.

Christ sent the disciples to the upper room to make arrangements for the last supper. They went and set one table for it. Painfully we still sit at separate tables in the ecumenical upper room, excluding each other in the name of Him who invited all to His table, propping up our differences with theological arguments. It is, however, a happy thought that the liturgy that we celebrate today is a sign of the advances we have made on our common understandings on Baptism, Eucharist and the Ministry. It is at this table that we become aware that truth is not a theological affirmation, but the sharing of the life our Lord. This feast is, and always will be, one that calls and compels us to be inclusive.

Poet Markham says,
He drew a circle that shut me out . . .
But love and I had the wit to win;
We drew a circle that took him in.

What is the context of this feast?

We know it only too well that millions suffer all over the world, living under poverty, oppression and exploitation. The crafty designs of unjust socio-economic structures crush the voiceless poor, they cry for justice. In the name of freedom, values of the kingdom of God are brushed aside and for selfish gains and pleasures of life; people choose to walk on the road that leads to death. Our societies are producing more and more druggists, delinquents, unclaimed children, broken homes, etc. Are these not symptoms of disintegration of our modern civilization? People in such conditions stretch out their hands for help.

Consequent on the massive accumulation of nuclear weapons we live under the dreadful fear of total annihilation of the human race.

The abundant world resources are being wasted on destructive purposes while poverty continues to assume alarming proportions. Indeed the creation itself mourns over the irresponsible and sinful acts toward nature and its resources. The frightened people all over the world yearn for peace while political structures defiantly ask, “Am I my brother’s keeper?” The church too is often tempted to pass by.

The great Indian sage and Poet Tagore says:
“Thou are the Brother amongst my brothers,
But I heed them not,
I divide not my earnings with them,
Thus sharing my all with Thee.
In pleasure and in pain I stand not by the side of men.
And thus stand by Thee.
I shrink to give up my life,
And thus do not plunge into the great waters of life.”

We are very much conscious of the darkness that surrounds us. God has opened our hearts to be concerned about these situations, of which we have just heard. It was in the midst of challenges posed by destructive forces and death, that our Lord instituted the sacrament of Eucharist as the feast of life and then down his life to win victory over the powers of death. In Christ we find the new life which God shares with the world and learn the secret of the life in God. Jesus said, “whoever loves his own life will lose it, whoever hates his own life in this world, will keep it for life eternal.” Eucharist celebrations become meaningful only when it points to a sharing of our lives. “I will most gladly spend and be spent for your souls,” says Paul to the Church in Corinth.

On September, 1224, the Holy Cross Day, St. Francis of Assissi prayed thus in a prayer vigil:

“Who are thou, my God most sweet?
And what am I, that unprofitable servant and vilest of worms?
O, my Lord Jesus Christ,
Two graces do I pray thee to grant unto me before I die.

The first that while I live I may feel in my body
And in my soul that sorrow, sweet Lord, that thou didst
Suffer in the hours of thy most bitter passion.

The second that I may feel in my heart that exceeding love
Wherewith, Oh, Son of God, thou was enkindled to endure
Willingly for us sinners agony so great.”

May this be our prayer as we take part in this Holy Eucharist.

Sermon Analysis and Appreciation

The Setting

Bishop Jesudasan’s sermon The Feast of Life is based on God’s Word, focuses on the meaning of the Holy Eucharist instituted by our Lord,  is set against the backdrop of situations of current relevance and has a global and heavenly perspective.

Two Questions

The whole sermon hinges on two questions he asks about the sacrament of Holy Communion:

Question #1: “But how do we participate in this feast?”
If anyone is not related to God through Christ, we find there a terrible loss that happens to life. In order that we might not suffer loss, we need to humble ourselves like Peter and the Publican and the Prodigal son and seek God’s mercy. It is when we acknowledge that we are sinners, it is when we leave aside our pride, and it is only when are empty and poor in spirit, that we can approach the Lord’s table with “contrite hearts and empty hands.” Then we will find there the Bread of Life awaiting us with his embracing love and ready to fill the hungry with good things.

Question #2: “What is the context of this feast?”
The Bishop points out for us the fact that Jesus instituted the Lord’s Supper “in the midst of challenges posed by destructive forces and death.” But he also points out that Jesus triumphed over them by laying down his life “to win victory over the powers of death.”

The Feast of Life Is About Sharing

He speaks about the sacrament of the Eucharist as a festival of great joy because it is the feast of life. And it became the feast of life because it centred on one thing: sharing. First of all, God shared his life with our humanity. He did this so by sending his son Jesus to this world. And then the Son of God shared his life with humanity “by proclaiming the good news to the poor, by doing deeds of love and finally by laying down his life for all.” Therefore “Eucharist celebrations become meaningful only when it points to a sharing of our lives.”

The Feast of Life Means Becoming Inclusive

We are called by our Lord, as we participate in the Lord’s supper, to become inclusive and sit at one table and not be divided by “propping up our differences with theological arguments.” We are called by our Lord, to see and listen to the cries of millions of people who “suffer all over the world, living under poverty, oppression and exploitation.” “People in such conditions stretch out their hands for help,” he says.

The Feast of Life Is About the Grand Spectacle of the Foretaste of Heaven

When Bishop Jesudasan looks at the gathering, he sees representatives of different church bodies from all over the world coming together to celebrate the Eucharist. All of them together proclaim Jesus Christ—the Life of the World. It is a great moment to offer thanks to our Heavenly Father. The redeemed people from all nations, tongues and cultures coming together like this, according to the Bishop, is a “grand spectacle which gives a foretaste of the heavenly scene of the great multitude which throng around the throne of God singing a new song of praise.”

The Feast of Life Is About Witnessing to Jesus in an Unbelieving World

The Bishop is alarmed to see “acts of betrayal” that still happen against this “glorious and luminous backdrop.” He highlights the fact that humanity in plunged into spiritual darkness because of unbelief—the refusal to believe in the One whom God sent to this world. The New Testament witness is that in the Son of God we have life. And when we celebrate the sacrament of Eucharist, we have to be reminded that “it is this life we are called to proclaim to a world in spiritual crisis.” Thus the Bishop reminds us that we the church as a people are not only called to be a believing and worshipping community but also a witnessing community to the life that is in Jesus, the Son of God and the Saviour of men and women.

The Acts of the Holy Spirit

The Bishop also reminds us how the Holy Spirit makes Christ’s life a “transforming and life-giving power in the world.” He reminds us that the kingdom of God does not happen in the pursuit of atheism, agnosticism, and secular materialism. But it happens when people seek God’s righteousness first and foremost. He reminds us of the words of St. Paul who wrote: “the Kingdom of God is not eating and drinking but righteousness and peace and joy in the Holy Spirit.”

The Historic Value of the Sermon: The Feast Is About Sitting at One Table

At Vancouver, Canada, at the World Council of Churches, when the Bishop spoke, he was not only testifying to his personal walk with the Lord and Saviour Jesus whom he loved, but he was also speaking as a representative of a community of peoples God redeemed from under oppression and slavery; who by the mighty transforming act of the Holy Spirit and by the relentless and untiring efforts of missionaries in the fields of education, medical care and social reform became united under the umbrella of the Church of South India on 27 September 1947.

Having seen and experienced first-hand the transforming and life-giving power of the Holy Spirit in the life of communities; and having seen the formation of the CSI where four different traditions; viz—Presbyterian, Methodist, Congregational, and Anglican came together to become one under the administration and guiding hand of the Holy Spirit; it is no wonder that the Bishop was calling up to give up theological arguments and sit together at one table thanking God for the feast of life he has provided us with.

The Shifting of Scenes

The Bishop lifts up our eyes to looked beyond the grand spectacle of the people gathered together to celebrate the Lord’s supper at WCC Assembly to the great multitude in the heavenly scene as portrayed in the Book of Revelation.

But then from there he invites us to the earthly scene of injustice and oppression where we are called to act to help. In the context of unjust socio-economic structures which crush the voiceless poor who cry out for justice, in the context of values of the kingdom of God being brushed aside for selfish gains and pleasures; a choice that makes people walk on the road that leads to death, in the context of world resources being wasted for destructive purposes where even creation mourns because of sinful acts against nature and its resources; political structures ask that question that was heard at the dawn of human history: “Am I my brother’s keeper?” At the same time the church is tempted to “pass by” like the priest and the Levite in the story of Good Samaritan.

The Triumph of Christ’s Life

The whole sermon is a reminder that Christ emptied himself to give up his life to feed us with the bread of life. He triumphed over the forces of darkness and death by giving up his life. It was loss of his life that rewards us with eternal life. We are called to share this life with the world by a sharing of our lives.

Eastern and Western Elements

The Bishop quotes the American Poet Edwin Markham to highlight that we have to be inclusive. He quotes the Indian Poet Rabindranath Tagore from his classic and Nobel prize winning work Gitanjali to remind us that devotion to God which makes us insensitive to the needs of our neighbours is not what the Feast of Life is meant to be.

Devotion to Christ

In closing, the Bishop quotes the prayer of St. Francis of Assisi. To those who have known the Bishop personally, this prayer comes from his lips not as a matter of oration or rhetoric; but as a sincere prayer. It was his life’s walk. He was truly devoted to Jesus Christ and had a personal relationship with his Lord and Saviour.

A Classic Sermon

This sermon is a classic because it does not come to us as a usual three-points sermon or even a sermon that is built on stories. Instead, it weaves in and through the pages of the Bible; reminds us of Cain’s question to God in Genesis and takes us to the heavenly scene as shown in Revelation.

In between, he makes us see in our mind’s eye Peter leaving aside his pride to be feet-washed by his Lord, the returning Prodigal son making his speech of repentance and meeting the “Embracing Love” of his father, and the Publican beating his breast. These pictures remind us of all that we learned in Sunday School but with deeper and more enduring lessons attached.

This sermon is a classic because of its huge relevance as it was delivered in the context of the celebration of the Eucharist by believers coming together from all over the world from different languages, nations, and cultures.

This sermon is a classic because we find the Holy Trinity and the Bishop’s adoration of the Trinity holding the sermon together. At the introduction he reminds us of God sending his Son to this world and the Holy Spirit making Christ’s life a transforming and life-giving power in the world. Again in the middle of the sermon the Bishop talks about the New Testament Witness of what life is: it is to know the Father and His Son, Jesus Christ. Then he goes on to say along with St. Paul that the kingdom of God is righteousness and peace and joy in the Holy Spirit.

This sermon is a classic because of implied contrasts throughout the sermon. The Bread of Life is being offered to those who will take it. But there is terrible loss and betrayal and death when the Bread of Life is rejected. Life on one side and death on the other. Sitting at one table together; at the same time propping up differences. The stretching out of hands for help while those cries are ignored on the other. Glorious and luminous backdrop on one side; on the other darkness and unbelief.

One Final Thought—The Feast of Life
The sermon leaves us thinking on the true meaning of the sacrament of the Eucharist. It is a reminder of the Lord’s death. It reminds us that in the death of our Saviour we have life. It reminds us there is one table and we have to leave our differences behind and sit united at one table. It reminds us that “acts of betrayal” are still going on and many people choose the road that lead to death. But when political structures deny that they are their brother’s keeper and when the church itself is tempted to pass by we are called to share our lives for the people of this world. It is then that the Lord’s table truly becomes the Feast of Life.

Bishop Jesudasan–A Short Speech of Tribute


യേശുദാസൻ തിരുമേനി: ദൈവവിളിയോടു വിശ്വസ്‌തത പുലർത്തിയ എളിയ ദാസൻ

Related Documents

World Council of Churches News
World Council of Churches Condolence Message
Christian Conference of Asia: In Memory of Most Rev. I. Jesudasan
News: The Hindu
News: The New Indian Express
Anglican Communion News Service
Wikipedia: Isaiah Jesudasan

Posted on

Bishop Jesudasan–A Short Speech of Tribute

Bishop Jesudasan during prayer. 10th September 2008.

The afterglow of glorious sunsets colour the horizon with flaming hues. One such life remembered today is that of Late Most Rev. Dr. I. Jesusdasan, former Moderator of the Church of South India.
He was someone called by God to leadership from very humble beginnings in life. His life was characterized by simple living, absolute trust in God, and integrity in speech and action. His life was deeply rooted in God’s Word, saturated by prayer, and spreading everywhere the fragrance of the knowledge of Christ.

യേശുദാസൻ തിരുമേനി: ദൈവവിളിയോടു വിശ്വസ്‌തത പുലർത്തിയ എളിയ ദാസൻ
His heart was always with the poor and the downtrodden, the marginalized and the suffering. He was gentle like a lamb when he dealt with the common man, rose in stature and towered mightily when he interacted with leaders, and thundered like a lion for the cause of social justice. Able to rise above partisan politics and interests; the unity of God’s people was always his utmost priority. He made deep impact in the theological world with his speeches and writings; the result of his years of meditating on God’s Word.

Bishop Jesudasan giving the benediction.

One of the crowning moments of his illustrious career came when the London Missionary Society celebrated the 200th year of its founding. Among the three speakers of the day he was the one representing Asia; the other two being Queen Elizabeth, and Bishop Desmond Tutu; representing Africa.

He enjoyed a personal relationship with many political leaders and never used those connections for personal gain but always for the common good. Always encouraging; he left an indelible mark in the minds of all those he interacted with.

He spoke to God in simple words with the certainty that he was heard. His theology was centred around the cross of Christ and he spoke of the sacrifice of Jesus as the light of God’s love that God caused to shine through his Son Jesus on the cross.

What you remember most about this great leader of men is his gentle smile, his being approachable by all, his prayers for those in suffering and pain, and the presence of God he brought along with him. Bishop Jesudasan was in all respect a servant leader with a shepherd’s heart for the poorest of the poor–a man who had passed through personal sorrow and became a channel of strength, godly counsel, and comfort to others.

Truly missed; but not forgotten, he many years after his home call still is looked upon with utmost respect, love and admiration. Like a bright star in the black night sky, his life lived with purpose and faithfulness to his calling will continue to shine its light for many more years to come.

Celebrating 100 years of Bishop Jesudasan: Excellence in Leadership in the Ministry

Bejoy Peter addressing the gathering on the 85th Birthday of Bishop Jesudasan, 14th February 2010.

Blood Jesus Cleanse
യേശുദാസൻ തിരുമേനി: ദൈവവിളിയോടു വിശ്വസ്‌തത പുലർത്തിയ എളിയ ദാസൻ

Bishop Jesudasan’s Sermon: The Feast of Life | WCC Assembly, Vancouver, Canada | 31 July 1983


ബിഷപ്പ് യേശുദാസൻ: ശുശ്രൂഷാനേതൃത്വത്തിലെ ഉത്കൃഷ്ടത
Sunday Sermonettes | Excellence in Leadership in the Ministry of Bishop Jesudasan

1 Minute Speech on the Magnetic Pull of the Cross!

Jesus Is Risen!

A Loving Tribute to Prof. James M. Stewart

Link to post Short speeches of Introduction, Welcome, Felicitation, Vote of Thanks!
Short Speeches of Introduction, Welcome, Felicitation, Vote of Thanks!

——-
Most Rev. Dr. I. Jesudasan was Bishop of South Kerala Diocese, Church of South India from 1973 to 1990. a period of 17 years which is considered as the golden period in its history (Consecrated as Bishop on 5th August 1973). He served as Deputy Moderator of the CSI from 1980 and was Moderator for three consecutive terms from 1982 to 1988. He was also a Member of the Central Committee of the World Council of Churches.

Fatherly love; Priestly blessing.

A short biographical booklet authored by Bejoy Peter was published on the life of Bishop Jesudasan (14 February 1925–16 June 2013) on his 85th Birthday.

Page 1 Bishop Jesudasan
Page 2, 3 Bishop Jesudasan
Page 4, 5 Bishop Jesudasan
Page 6, 7 Bishop Jesudasan
Page 8, 9 Bishop Jesudasan
Page 10, 11 Bishop Jesudasan
Bishop Jesudasan–Positions Held, Books Authored.